Polski Instytut Psychoterapii Integratywnej M. Karlińska-Nehrebecka - Kraków

Roksana Dobrowolska

W Polskim Instytucie Psychoterapii Integratywnej ukończyłam 4 letnią szkołę psychoterapii oraz liczne szkolenia począwszy od 2011 roku. Za każdym razem w tym miejscu czuję się jak w domu, wszystko za sprawą wartości jakich uczą nas nauczyciele oraz atmosfery jaką buduje cała kadra i studenci. Szkolenia w PIPI to ogromny zasób wiedzy ale też doświadczeń osobistych, praktycznych, przydatnych umiejętności, które można zastosować zaraz po zakończeniu kursu.
Kadra to wspaniali ludzie, którzy chętnie dzielą się swoją wiedzą, nauczyciele, superwizorzy i psychoterapeuci są życzliwi i pomocni, na horyzoncie zawsze mając dobro pacjenta i etyczną postawę.
Nieustannie uczę się tutaj kunsztu ale też odwagi, czerpania radości z życia, zyskałam tu nie tylko wiedzę, wykształcenie a także drugą rodzinę. Za co jestem ogromnie wdzięczna.

Zofia Kensy

Pierwsza sesja psychoterapii online - 21.02. Dzwonię w piątek po informacje - w weekend wyślemy. Dzwonię w poniedziałek po informacje - sesja przełożona. Dzień 22.02 - od godziny 8 wydzwaniam z prośbą o maila - dostaję go o godzinie 13. Pani, z którą rozmawiam, nie widzi nic dziwnego w tym, że do załatwienia jednej sesji potrzebne jest wykonanie kilkunastu telefonów. I drugie tyle nieodebranych.
Farsa.

Magdalena P

Wybór tej szkoły to była jedna z najlepszych decyzji w moim życiu 🙂
Studentów traktuje się tu poważnie – tzn. dużo się wymaga i mówi się im prawdę odnośnie ich umiejętności czy cech, ocenia się ich sprawiedliwie i adekwatnie (bez tego nie ma rozwoju), ale później docenia się to bardzo mocno, siedząc naprzeciw pacjenta w pracy. Także jeśli komuś zależy, aby się dużo nauczyć, przede wszystkim rzetelnie nauczyć się zawodu, a przy okazji osobiście zmieniać swoje życie na lepsze, szczęśliwsze i pełniejsze dzięki psychoterapii, to bardzo polecam 😉

Jestem absolwentką i cieszę się że mogłam się tutaj uczyć od naprawdę bardzo doświadczonych nauczycieli i terapeutów, którzy chętnie dzielą się swoimi umiejętnościami. Bardzo dużo się tutaj nauczyłam i rozwinęłam podczas 4-letniego Studium, nie tylko pod kątem zawodowym, ale też osobistym - dzięki psychoterapii grupowej.
Szkoła jest bardzo, ale to bardzo rzetelna, merytorycznie na najwyższym poziomie. W związku z tym wymagania są duże, ale też bardzo dużo dostaje się od szkoły – rzetelnej wiedzy i nauki umiejętności podczas szkoleń, nauczania poprzez doświadczenie i przede wszystkim nakład na rozwój kompetencji. Duży nacisk jest kładziony na psychoterapię szkoleniową, ale także na umiejętności praktyczne jako przyszły psychoterapeuta – zarówno w diagnozie, konceptualizacji, jak i samej pracy podczas sesji z pacjentem/klientem, więc jest dużo praktyki.
Co roku są praktyczne egzaminy końcowe, które mają na celu ocenić poziom rozwoju kompetencji, postęp i dalsze kierunki rozwoju, co jest bardzo pomocne i raczej rzadkie w szkołach psychoterapii w takiej formie.
Mam poczucie że naprawdę mnie bardzo dużo w tej szkole nauczono za co jestem wdzięczna, bo widzę tego efekty w życiu codziennym i w pracy  Nauczyłam się nieporównywalnie dużo do moich innych doświadczeń szkoleniowych czy studiów podyplomowych, które ukończyłam. Oczywiście praca własna jest nieodzowna i bywa trudno, ale to jest immamentna cecha zawodu psychoterapeuty.
Wymagania są takie jak przewiduje ustawa i wymagania europejskich stowarzyszeń psychoterapeutycznych do których szkoła przynależy, etyka jest bardzo ważna. Także wymagania mogą się czasem zmieniać, jeśli zmieniają się wymagania odgórne.
Jeśli chodzi o rozmowę wstępną, to nie jest egzamin teoretyczny, ani jakaś straszna, nieprzyjemna rozmowa, choć oczywiście może być stresująca. To bardziej jak rozmowa jak z psychoterapeutą podczas wstępnych konsultacji, w komisji jest zazwyczaj kilka osób, i chodzi o to żeby poznać kandydata, zobaczyć jakim jest człowiekiem, na jakim etapie życiowym, jakie ma motywacje aby zostać psychoterapeutą, także uważam że pytania o życie osobiste są zasadne. Podczas psychoterapii szkoleniowej i tak pracuje się nad sobą i swoją osobowością. To tak naprawdę taka rozmowa zapoznawcza, dlatego warto być po prostu autentycznym.
To prawda że nie wszyscy dostają się na Studium, ponieważ jeśli komisja uzna że kandydat z jakichś względów nie jest gotowy (wtedy dostaje zalecenia), lub mógłby szkodzić przyszłym pacjentom ze względu na swoje cechy czy motywacje do zawodu, zamiast im pomagać i leczyć, to odrzuca niektóre osoby, co akurat uważam za duży plus ze względu na dobro przyszłych pacjentów i dbanie o dobrą kondycję zawodu psychoterapeuty. Moim zdaniem taka weryfikacja przeciwwskazań powinna być w każdej szkole psychoterapii, może dzięki temu zmniejszyłaby się ilość szkodliwych czy nadużywających psychoterapeutów na rynku.

Marzena Fijak

Polecam szkolenie w PIPI. Szkoła do lekkich nie należy. Wysoki poziom merytoryczny, wysokie wymagania od studentów i absolwentów odnoszące się do poziomu wiedzy, standardów etycznych. Bardzo konkretna i gruntowna psychoterapia własna, żywe i dużo wnoszące superwizje pracy z pacjentem. Ogromna wiedza i doświadczenie Mileny Karlińskiej -Nehrebeckiej.
Dobro pacjenta na pierwszym miejscu, Przechodzi się przez głębokie procesy wglądu , czasami niełatwe i bolesne dla ego 🙂
Szkoła uczy pokory, szacunku dla pacjenta , odpowiedzialności za pracę terapeutyczną . Dużo życia, poczucia humoru oraz kreatywności. Autentyczność i kontakt terapeutów po własnej terapii ze swoją jasną i ciemną stroną Mocy bezcenny. Warto przejść tą drogę.

Magdalena Tomsia-Jabłońska

Moja przygoda z PIPI zaczęła się 9 lat temu i była to najlepsza decyzja w moim życiu. Jest to szkoła w której można nie tylko nauczyć się jak pomagać ludziom i towarzyszyć w trudnych sytuacjach, ale równie miejsce w którym można znaleźć drogę do siebie. Szczerze polecam do nauki i skorzystania dla samego siebie ?

Tad N

Nikomu nie polecam tej szkoły. Jestem jej absolwentem, to co się tam dzieje, nie powinno mieć miejsca. Ta szkoła, choć robi wrażenie w pojedynczych szkoleniach, które oferuje( na mnie też zrobiły) nie oferuje za wiele.
Zasady, które obowiązują w tej szkole i niby określają jasno proces szkolenia, zmieniają się w zależności od nastroju p.Mileny, wiec może Ci zająć znacznie dłużej uzyskanie dyplomu czy certyfikatu.. niekończące się przeszkody. Studenci mają być posłuszni i wdzięczni za wszystko a są traktowani bez szacunku i z ukrytą agresywnością. Mam poczucie zmarnowanego czasu, kosztem rodziny, wysiłku i pieniędzy.

Marta Wojcieszak-Paluch

To świetna szkoła ale wymagająca. Cieszę się, że tu jestem bo znajduję tu zrozumienie, etyczne podejście, merytorykę, świetnie przygotowanych wykładowców. Terapia własna bardzo dużo daje, zaczynamy rozumieć siebie, zmieniamy się, pracujemy nad sobą. Nie każdy może być psychoterapeutą, stąd rozmowy rekrutacyjne. Ważne aby pomagać pacjentom a nie im szkodzić.

Agnieszka Czeczenikow

Jestem studentką PIPI od niemal 3 lat, uczestniczyłam także w kursach Podstawy Psychoterapii, Zaburzenia Lękowe oraz Zaburzenia Depresyjne. Wszystkie oferowane zajęcia są na najwyższym poziomie merytorycznym. Ale ważniejsze jest dla mnie osobiste doświadczenie terapii własnej, w grupie mojego roku. Można, oczywiście, uczyć się psychoterapii teoretycznie lub czytać książki. Ale udowodnione jest i to potwierdzam, że tylko nauka przez doświadczenie, zmiana osobowości, rozwój osobisty - choć trudne, dają prawdziwą wiedzę i umiejętności. Jestem terapeutą w trakcie szkolenia. Wiele się nauczyłam i przeżyłam w Instytucie. Ponieważ jestem wdzięczna za zmianę mojego życia na lepsze, serdecznie polecam studia w PIPI i jestem gotowa porozmawiać z każdym, kto ma się ochotę dowiedzieć czegoś więcej. Tel. 696-404-930.
Zapraszam do kontaktu.